The floods

Het vertrouwde adres aan het Cottesloe Beach heb ik inmiddels achter me gelaten.

Min of meer halsoverkop ben ik enkele dagen geleden vanuit Perth naar Brisbane gevlogen. Contact met de krant maakt duidelijk dat men hier graag iemand heeft zitten om nu verslag te doen van de overstromingen. Dus vliegtuig gepakt en 's nachts in een uurtje of 7 helemaal van de zuidwestkust naar het oosten gevlogen. 's Ochtends vlug een huurauto geregeld en op pad gegaan. Omdat enorm veel wegen waren afgesloten is de omvang van de ramp in eerste instantie niet eens zo goed zichtbaar. In de stad hebben nagenoeg alle winkels en supermarkten hun deuren gesloten en uit angst dat ook hier het wassende water zou komen zandzakken voor de deur gelegd. Het meeste bekijks is er rond de uitkijkpunten van de Brisbane River. Normaal rustig, maar nu woest stromend baant de rivier zich een weg door het centrum van de heuvelachtige stad, met een zeer vreemde infrastructuur. Vele duizenden huizen in met name allerlei buitenwijken liggen dan al geheel onder water. Slechts de daken zijn van bovenaf zichtbaar. Je moet echter een boot hebben om deze zwaarst getroffen buurten te bereiken, en die heb ik niet...Lang gezocht maar niet gevonden: Nederlanders die getroffen zijn. Kennelijk zoeken we na onze watersnoodramp snel de hoger gelegen gebieden op...
Zelfs in de in allerijl opgebouwde evacuatiecentra heb ik geen landgenoten kunnen ontwaren. Slachtoffers graaien in enorme ladingen kleren die door gulle gevers zijn binnengebracht. Velen hadden huis verlaten met slechts waardevolle spullen bij zich. Daar horen kleren dus niet bij...
Gisteren met slachtoffers terug gegaan naar de huizen die inmiddels waren vrij gegeven. Journalisten werden zonder enig probleem binnen gelaten. Enorm veel ellende gezien, schrijnende verhalen aangehoord, maar ook een brok in mn keel gekregen bij het zien van zoveel vrijwillige hulp. Complete 'strangers' kwamen langs om een bbq aan te zetten, om met een oplegger troep weg te halen, bezems en emmers af te leveren, etc. Men vindt het de normaalste zaak van de wereld. In paniek raakt men hier niet zo gauw. Er het beste van maken, is het adagium.
Ondanks het dalende waterpeil van de Brisbane River zijn nog altijd buitenwijken en dorpen rondom Brisbane area afgesloten van de buitenwereld. Politie maakt overuren om plunderaars het werk onmogelijk te maken. Nieuwszenders berichten hier letterlijk non-stop over de overstromingen.

Kort gezegd maak ik hier een interessante tijd door, heb ik gisteren natte enkels gehaald om mooie platen te schieten, maar hebben de slangen en krokodillen (waarvoor wordt gewaarschuwd) me nog niet te grazen genomen.

Nog even kort over de laatste maanden in Perth: ik heb een prachtige tijd gehad. Hard gewerkt in het restaurant, maar ook bijzonder veel lol gehad op feesten van collega's, bbqend op het dakterras, in het hostel, aan het strand, op midnight-picknicks in het park, enzovoort. Kerst en oud en nieuw heb ik ditmaal op een totaal andere manier beleefd dan vorig jaar. Ik mocht aan de bak in het restaurant, waar het respectievelijk een gekkenhuis was en op 31 dec. een klein gemaskerd bal was. Dankzij de nodige drank tijdens het werk een bijzonder mooie avond gehad...

Allemaal nog de beste wensen, en ik beloof jullie dat ik er snel wat foto's vanuit Brisbane op zet. De computer waar ik nu achter zit accepteert mijn geheugenkaart van mn camera helaas niet...

Groeten, Pieter