de ultieme plaats, het ultieme hostel

Heb er een supermooie week op Waiheke Island op zitten. Op zo'n 30 kilometer ten oosten van Auckland (op het noordereiland) bevindt zich dit ware paradijs met tal van wijngaarden, witte zandstranden en buitengewoon vriendelijke mensen. Buschauffeurs nemen je gewoon mee, ook al heb je niet genoeg cash bij je, als je langs iemands huis loopt maken ze spontaan een praatje met je en word je met een beetje geluk uitgenodigd voor een pilsje. Echt ongelooflijk!
Het hostel, gelegen midden in de bush en voorzien van hot tub en spa pool, paste perfect in het plaatje van de ultieme ervaring: de gasten vormden tezamen een grote familie (cliche, maar waar). Barbecue van dinsdagavond was een bijzondere afsluiting. Denk er nog over om terug te keren naar dit eiland en er eventueel op een van de wijngaarden te werken als ober. Vanaf februari hebben ze weer mensen nodig, is mij verteld, so... Een en ander zou wel betekenen dat ik mijn reisschema op de kop moet zetten, we'll see. Probeer bovendien nog op bezoek te gaan bij Waiheke Radio, waar een of andere geemigreerde Nederlander aan het roer schijnt te staan.
Hoe dan ook: met pijn in mijn hart ben ik daar gisteren weggegaan om de simpele reden dat er nog zo veel meer te zien en te doen is op dit fan-fucking-tastic (dank je Marcella) eiland.
Gisteren weer aangekomen in Auckland. Hele dag op een bankje gezeten bij de haven en kennis gemaakt met een Canadees, die overliep van verhalen en die me tevens uitnodigde om 's avonds nog een biertje te doen (soort van happy hour was gaande). Terug in het hostel, om wat internetdingen te doen, kwam ik daar opeens Barbara (voor wie het niet weet: dat was anderhalf jaar mn vriendin) tegen. Wereld is soms heel klein. Met Barbara, de Canadees en een Oostenrijker savonds op het terras gezeten, en vlak voor middernacht nog ff gauw wat gegeten bij een kebab-zaak. Tis soms net Nederland....
Foto's komen er zo spoedig mogelijjk aan, dat beloof ik jullie. Wacht nog
op wat foto's van de bbq en een stranddagje met Jael uit Argentinie.

Cheers en all the best, Pieter of Pierre zoals Fransen me op Waiheke noemden.