Gizmo's in de tent en koeien op het strand

Ja, beste mensen, de titel van dit verslag is op waarheid berust. Geen geintje dus! Waar waren we gebleven? Bij het waanzinnige kayakavontuur op Great Barrier Island volgens mij...
Inmiddels zijn we alweer een dag of wat verder en heb ik (opnieuw) een fantastisch deel van Nieuw-Zeeland ontdekt; het oosten van het Noordereiland.
Om daar een beetje fatsoenlijk te komen, heb ik een autootje gehuurd, een kleine maar betrouwbare Toyota Starlet. Die krijg je niet kapot. Dacht ik...Maar beschadigen kan ie wel, en helemaal als je 80 kilometer over gravel moet afleggen. Daarover straks meer...
Eerste stop was Raglan, een beroemde surfspot zo'n 200 km ten zuiden van Auckland. Na veel tussenstops rond een uur of 7 aangekomen in dit pittoreske plaatsje met een heerlijke atmosfeer en een fantastische takeaway-pizzeria;)
Omdat het huren van de auto me al genoeg geld had gekost, besloot ik de auto aan zee (nouja zee, het was meer een uiterwaard) te parkeren en in mn karretje te slapen. Ik was moe, maar muggen hielden me -tot mijn grote frustratie- lange tijd uit mn slaap. Volgende morgen ontwaarde ik een heus bloedbad aan de binnenkant van mn auto.
Dag twee ging naar Rotorua. Daar had ik afgesproken met twee Engelse dames die ik eerder op mijn trip heb ontmoet, en wel in Queenstown, rond oud en nieuw. Erg gezellige dagen gehad in dit Maori-dorp, Nacho's gegeten, avondje de kroeg in geweest, en karaoke gedaan. Dat is onderhand traditie! Verder op een zeiknatte dag naar een Thermal Villagepark gereden, om allerlei wonderen der natuur te bekijken. Enorme kraters van vulkanen, Devils Bath (knalgroen water!), Champagn Pool. en meer van dat soort interessant klinkende attracties. Foto's daarvan volgen zsm, maar internet is hier zooo traag....
Vanuit Rotorua naar Gisborne (helemaal in het oosten) leek een relaxte dag te worden, totdat ik tot mijn grote verrassing erachter kwam dat ik 80 kilometer over unsealed roads, in dit geval gravel, moest rijden....
Omdat de verhuurbedrijven hier geen verzekering afgeven voor de ruiten (vanwege de vele steenslag op slechte wegen zou dat te duur voor hen worden, gok ik zo) hoopte ik maar dat de steentjes netjes op straat zouden blijven liggen. Helaas, pats, sterretje in mn voorruit. Ondanks dat was het een fantastische rit dwars door dichtbegroeid bos, en langs het mooiste meer dat ik tot dusverre gezien heb in mn leven: Lake Wakeromoana. Massive, en omgeven door al even immense bergen!
In Gisborne aanbeland in een crappy hostel, met een hele delegatie Zuid-Amerikanen, en vooral heel veel ranzige zooi in de keuken (en eigenlijk overal). Grappig genoeg kwam ik in mn dormitary room weer een oude bekende tegen: de Duitse Charlotte, die ik in mn eerste week op Waiheke Island had leren kennen. Zij wilde net als ik graag verkassen, maar had al betaald voor 3 nachten. Volgende dag heb ik mn packpack maar weer es ingepakt en vervolgens ingecheckt bij een fantastisch YHA-hostel in datzelfde Gisborne, bekend om zijn wijnen (de Chardonnay-plaats van Nieuw-Zeeland) en prachtige stranden. Ook hier weer oude bekenden tegengekomen van Waiheke: Nick uit de States en twee Duitse dames. (Ja, die Duiters hier zijn niet weg te slaan. Overal kom je ze tegen). Ondanks dat ik nog steeds een zere arm heb als gevolg van het kayakavontuur, heb ik me maar es opgegeven voor een surfles. Het moest er nou maar es van komen. Had er enorme zin in. Oefeningen op het strand ginghen prima, maar eenmaal in zee bleek het nog vrij pittig. Na een ongeduldig begin lukte het me gelukkig om een aantal keren op de plank te blijven staan. Bewijsmateriaal daarvan krijg ik opgestuurd door een Zweed, die zijn gezin fotografeerde en zo aardig was om ook mij op de gevoelige plaat vast te leggen. 's Middags met Charlotte en een Amerikaan die we leerden kennen in het hostel heerlijke wijnen geproefd op een van de vineyards die Gisborne rijk is. 's Avonds afgesloten met flesje wijn op het strand, en het kaartspel Uno. Is een soort van pesten, maar dan anders.
Verrassend genoeg kreeg ik de volgende dag een reisgenoot in mn auto. Christian uit Duitsland, die ook in het YHA-hostel sliep zou verder reizen vanuit Gisborne terug naar Auckland, maar miste zijn bus. Oorzaak: een avondje stappen in Gisborne. Samen zijn we naar de East Cape Lighthouse gereden, een fantastische tocht langs de meest indrukwekkende stranden. Het meest ooostelijke puntje van Nieuw-Zeeland, waar je als een van de eersten in de wereld de zon kunt zien opkomen, was geweldig. Het leek wel een safari. Op weg naar de voet van de heuvel (waar op de top the Lighthouse (Brandaris: uit!) staat, kwamen we koeien, schapen en paarden tegen, die zomaar met onze auto mee liepen, of plots overstaken. Een aantal koeien stond letterlijk met de poten in de zee, om zout water naar binnen te hakken. Denk dat ze nog steeds dorstig zijn van al dat zout, haha. De uitzichten waren magnifiek, en zomogelijk nog mooier dan alle die ik al had gezien. Aanvankelijk zou ik in een hostel slapen, maar dat was toch te ver van dit bijzondere punt af. Zou anders rond een uur of 4 moeten opstaan, en dat vond ik toch iets te vroeg. Besloten om in de auto te slapen. We kregen 's avonds laat bezoek van een local, een vrouw rond de 50 die het spoor compleet bijster was. Na een flinke joint kwam ze aan het raam van onze auto staan. Of beter: aan het raam van Christian. Vol enthousiasme vertelde ze over Gizmo's in de tent. En of we die niet wilden zien en ontmoeten....Wat ze verder vertelde kan ik me niet meer herinneren, ik sloot mn ogen...Maar niet voordat Christian en ik een fantastische zonsondergang zagen met de meest uiteenlopende kleuren. Moesten daarvoor wel 700 treden (stief half uurtje zweten) naar de vuurtoren afleggen...Zonsondergang was misschien nog wel mooier dan de zonsopgang de volgende dag, rond een uur of 6. Verrassend genoeg waren er slechts 8 mensen buiten ons die dit prachtige schouwspel kwamen bekijken.
Dagen daarop langs vele stranden gereden, nog maar een keer in de auto geslapen, gedouched in de zee, en weer aangekomen in Auckland. Van daaruit maak ik me op voor een paar maanden werken op een vineyard.

Groeten, en succes in de kou. Las dat het weer flink glad wordt. Take care allemaal! Bye