Winterse taferelen

Terwijl de (WK) temperatuur zo onderhand het kookpunt nadert, zitten we hier in Sydney midden in de winter. Niet dat we nu een Australische Elfstedentocht krijgen, maar toch, het vriest 's nachts zowaar af en toe. Had ik niet verwacht.
Sinds mijn laatste verslag -over de voorbereidingen op het WK Voetbal in de stad, waar een Fifa Fan Fest is opgebouwd- is er het eea gebeurd.
Zo heb ik intussen een baantje, het mooiste woud ooit gezien, het lieve gezin van mn nichtje Carlien voor het eerst ontmoet, en me ontpopt tot een pokerverslaafde cq kenner...
Het plan was aanvankelijk om maar een dag of 5 in Sydney te blijven, om vandaaruit naar Melbourne te kachelen en een baan te vinden. Echter, ik vind Sydney eigenlijk alleen maar leuker en leuker worden. De binnenstad doet me weinig, en het interessant ontworpen Opera House is van dichtbij maar een viezig houten 'schip', dat nodig een opknapbeurt nodig heeft. Daarentegen hebben de buitenwijken veel te bieden: gezellige kleine straatjes met prachtige huizen in Victoriaanse stijl, knusse koffietentjes en bijzondere souvenirwinkeltjes.
Zo kon het gebeuren dat ik vlak voor ik met een Duitser het rocky/hippie-achtige Newtown in zou gaan, opeens door het hostel werd gewezen op een casual job: witte festivaltenten op het racecourse afbreken. In de stromende regen vervolgens met een Fransman immense tentdoeken met een mini-handdoek schoongeveegd en opgevouwen. Van overleg, coordinatie of communicatie was geen sprake, maar dat maakte het er alleen maar hilarischer op. Helaas geen foto;s van dit koddige tafereel jongens. Het was een en al hectiek, aangezien de klus voor het donker geklaard moest worden. Weer of geen weer.
Over weer gesproken, dat is uitgesproken winters in Sydney,. Althans, in Hyde Park dan. Daar is vorige week een winterfestival verrezen. En geloof het of niet, maar ik sta daar, samen met paar Hollanders en een enkele buitenlander, oerhollandse poffertjes te bakken. Geregeld komen landgenoten aan de kraam (die we natuurlijk wat meer geven dan gebruikelijk), of vragen buitenlanders naar de uitspraak van deze mini-pancakes. Ze gaan er in als koek; sinds het festival van start is gegaan, is het drukker en drukker. Af en toe mag ik overigens ook m'n kunsten vertonen in de Alpine Hut, en wel als burgerkoning;) of chips on a stick-maniak. Foto's spreken voor zich, dacht ik zo...
Vlak voor ik aan deze baan begon, heb ik een bezoek gebracht aan het Olympic Park. Een doods terrein, met een desolate sfeer. Weinig tot niets deed meer denken aan de Zomerspelen die hier in 2000 plaatsvonden. Het hockeystadion ziet er anno 2010 zelfs enorm krakkemikkig uit. Wat blijkt: voor de bouw daarvan was simpelweg weinig geld meer over nadat er al kapitalen in het majestueuze project waren gestoken.
Vele malen interessanter was het bezoek aan de Blue Mountains, twee uur treinen van Sydney. Daar kun je dagen wandelen door bossen met Eucalyptusbomen zonder iemand tegen te komen. Het mooiste is de blauwe gloed die eroverheen hangt, met name bij zonsopkomst en -ondergang. Daar gaat een interessante theorie achter schuil, die ik hier nu niet uit de doeken doe, aangezien het een lang verhaal is. Het heeft in ieder geval te maken met de filtering van het licht door je ogen.
Hoe dan ook, ik heb verschrikkelijk genoten van deze natuurschoon, een zware afdaling gemaakt naar een reusachtige waterval, in recordtempo weer omhoog geklommen, en nog maar een andere track gedaan. Onderweg leuke Koreanen tegengekomen en bij verschillende look-outs lekker uitgepuft. In het hostel in BLue Mountains-gateway Katoomba 's avonds heerlijk bijgekomen, maar ook weinig geslapen ivm het WK voetbal. Onder meer de Duitsers zien verliezen van Servie (de rollen zijn nu geheel anders, want de Mannschaft is opeens een machine, zoals iedereen heeft kunnen zien...). In datzelfde Katoomba, waar het slechts een schamele 8 graden was, genoten van het jaarlijkse winterfestival, waar heel de omgeving voor uitloopt. En dat bleek: tienduizenden mensen bevolkten de hoofdstraat, die was omgetoverd tot winterwonderland, met tal van eetstandjes. Hoogtepunt was een parade, met de meest kleurrijk uitgedoste deelnemers (zie foto's). Deed me een beetje denken aan het Twentse carnaval, dat ik dit jaar gemist heb vanwege m'n reis.
Inmiddels ben ik op bezoek bij mn nichtje Carlien en haar familie, in een buitenwijk van Sydney. Door het drukke werk van mij, haar en haar man in, spreken we elkaar en hebben we het heel gezellig. Samen de achtste finales van het WK (Met NL) bekeken, en vanmorgen nog de verjaardag van haar dochter Lilian (nu elf jaar) gevierd. Erg gezellig!

Allright, ik ga richting werk en mijn laptop vindt het ook wel genoeg (aangezien de batterij bijna leeg is), dus ik smeer 'em. Veel plezier bij de wedstrijd straks en tot gauw allemaal.

groeten, Pieter