Twee nachten cel en een hachelijk kayakavontuur

Het waren me de weekjes wel zeg...Na mijn vorige verslag heb ik weer het een en ander meegemaakt waar je een boek over vol kunt schrijven.
Laat ik beginnen met waar ik de vorige keer geeindigd was: in Q'town, waar ik een fantastisch oud en nieuw heb gevierd. Van daaruit vertrokken naar Dunedin, een plaatsje helemaal in het zuidwesten van Nieuw-Zeeland. Het was enorm rustig in deze universiteitsstad. Wat wil je ook: de studenten hebben Christmasbreak, en dat betekent veelal dat ze bij hun ouders zitten, en dus niet in Dunedin! Restaurants spelen daar op in. Vanaf 2 uur 's middags kun je nergens meer eten krijgen en gaan de toko's dicht. Als er dan opeens 8 gasten aankloppen die wel wat kunnen gebruiken, blijkt de commerciele insteek hier ver weg. 'Sorry guys, no food anymore', klinkt het verbazingwekkend genoeg. 's Avonds beetje gepoold in het enorme poolcentrum dat aan het hostel zit vastgeplakt. Volgende dag gingen mijn vrienden uit de States, Singapore, Frankrijk en Engeland, met wie ik veel ben opgetrokken, richting Lake Tekapo. Ik besloot nog een dag te blijven om de Wildlifetour te doen, op zoek naar pinguins, zeeleeuwen, zeehonden en reusachtige albatrossen. En we hebben ze gezien! En hoe! Lopend over prachtige Lord of the Rings-vlaktes met talloze schapen en magnifieke vergezichten zien we opeens iets bewegen in het gras. Het blijkt een van de vele geeloog-pinguins te zijn die hier zitten en in deze periode hun jongen groot brengen en na een dagje vangst op zee aan land komen om hun kroost te voeden. Op het strand zien we veel pinguins met een koddige tred tippelen en de heuvels op huppen. Prachtig om te zien! We hebben erg veel geluk, want enkele vogels komen zelfs tot enkele meters van ons vandaan (we zitten verscholen in een uitkijkhut, zodat de invloed van de mens zo beperkt mogelijk is).
Lake Tekapo was de volgende stop van mijn Magic Buss-reis. Idyllisch klein plaatsje waar werkelijk geen fuck te doen is. Maar dat hoeft ook niet, want vlak voor het hostel ligt het Lake, en daar kun je je zonder problemen een dag vermaken. Ben hier samen met een Duitser wezen liften naar het gebergte rond Mount Cook, met zo'n 4000 meter de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Samen met een andere Nederlander een track gestart die in theorie 5 tot 6 uur zou duren, en ons tot zo'n 1800 meter hoogte zou brengen. Echter, wij namen de verkeerde route en kwamen op een lawine van stenen terecht. Hoewel enorm steil zijn we vele tientallen (zo niet honderd) meters omhoog geklauterd, niet wetende dat het echte pad veel makkelijker toegankelijk was. Op een gegeven moment stonden we voor een dilemma. We waren op een soort platform beland, en wisten van daaruit niet of we omlaag of omhoog zouden gaan. Omlaag was gevaarlijk, maar omhoog was te steil. Bovendien wisten we niet waar de top lag...111 bellen dan maar, en ons op laten halen met een helikopter? Gelukkig was de Duitser een bijna afgestudeerd sportinstructeur, die als een berggeit omlaag en omhoog ging. Uiteindelijk zonder kleerscheuren op het rechte pad beland, en de top gehaald. Koud en winderig was het er, met om ons heen sneeuw. Wat een belevenis wederom.
Vanuit Lake Tekapo naar Christchurch vertrokken, de garden city of Nieuw-Zeeland. En al gauw blijkt waarom: prachtige parken hier, met als absoluut hoogtepunt de Botanical Gardens. Helaas was mn memory card van mn camera vol, en waren de opgestuurde cd's vol met foto's nog niet in NL aangekomen, dus heb niet veel platen geschoten. Ik sliep twee nachten in de cel, maar dat was mijn eigen keuze. Ik had namelijk een hostel geboekt, met als naam Jailhouse. Vroeger was dit een gevangenis, en dat is nog aan van alles en nog wat te zien (prikkeldraad aan de buitenkant van het gebouw, kijkgaatjes door de deuren van de dormrooms, verplicht lopen in zwart-witgestreept gevangeniskostuum) enzovoort. Erg genoten van dit gevangenisavontuur! De avonden doorgebracht met een lange wandeling naar de supermarkt, een vreemd gesprek met een Chinese mountainbiker die op allerlei manieren de weg kwijt was, en films kijken.
Ikzelf was een paar dagen later ook de weg kwijt, toen ik was aanbeland op Great Barrier Island, een erg rustig, ruig eiland, met prachtige stranden, zeer dichtbegroeid subtropisch bos en veel avontuur. Wat wil je ook met nauwelijks tot geen mobiel netwerk, twee winkels enzovoort. En avontuur heb ik hier zeker beleefd.
Wat een relaxed kayakdagje leek te worden, ontaardde in een hachelijke onderneming. 's middags vertrokken op een vrijwel rimpelloze zee in een on-top kayak, waarbij je dus hoger zit dan normaal en op die manier makkelijker de golven kunt breken. Nou, dat heb ik geweten! Toen ik rond een uur of 4 de terugweg aanvaardde (met plattegrond in de hand) werden de golven plots hoger en begon het stevig te waaien. Niet veel later begon ik het overzicht te verliezen. Wist niet meer precies achter welke rots ik nou linksaf moest slaan om weer op het juiste strand aan te komen. uiteindelijk de weg gevgraagd aan een paar vissers. 'O, dat is nog miles and miles away'. Zo, dat lucht op! Driftig peddelend zette ik mijn tocht voort, maar ik kwam door de stroming, harde wind en golven nauwelijks vooruit. Ik vreesde niet voor het donker terug te komen (en dat was nou juist de opdracht van de kayakverhuurder, nota bene een geboren Nederlander...) Rond een uur of 8 hulp gevraagd aan een paar Moari-vissers, die mijn kayak aan de vissersboot vast knoopten en mij uitnodigden om te gaan vissen. Ach ja, waarom ook niet. Als bedankje voor hun hulp heb ik er een paar flinke snappers uitgetakeld (helaas geen foto's jongens, had camera uit veiligheidsoogpunt niet meegenomen op de kayak....) Bedacht me op de boot ineens dat ik de kayakverhuurder even moest bellen dat alles ok was met me. Helaas had ik geen bereik (zoals zon beetje alle 5 dagen hier). Uiteindelijk rond 10 uur weer op het droge. Verhuurder van kayak en zijn vrouw waren bezorgd, maar tevens blij dat mij niets was overkomen. Rest van de dagen op Great Barrier maar rustig aan gedaan. Spieren een beetje rust gegund, een dagje een scooter gehuurd om het eiland te ontdekken, en een fantastische wandeling door de jungle gemaakt om Medlands Beach (een fabelachtige surfspot) te bereiken.
Inmiddels zit ik weer in Auckland en heb ik er een geweldige dag op zitten. Gisteren (vrijdag) namelijk naar The Big Day Out gegaan, HET festival van Nieuw-Zeeland rondom een groot rugbystadion met een prima line-up. Genoten van bands als Muse en Groove Armada. Met aantal Nieuw-Zeelandse gasten lol gehad, en uiteindelijk in een stampvolle trein ( het leek wel NL) naar het centrum van Auckland gekacheld. Komende weken ga ik per bus of auto rondreizen met paar Engelse dames die ik eerder op mijn reis heb ontmoet (Q'town) Vanaf februari kan ik - nu ik mijn werkvisum binnen heb, yes!- werken als ober in een wijnrestaurant op Waiheke Island, waar ik zo'n heerlijke eerste week van mijn trip heb beleefd.

Wat ik nog vergeten was te melden:

- De slechtste nacht ooit heb ik beleefd in Whangarei, waar een ouwe local alle 4 andere reizigers uit hun slaap heeft gehouden. De man, die met een soundblaster op zijn buik sliep*#%$@#@#??, snurkte de ene seconde om de andere seconde keihard te schreeuwen. Het was angstaanjagend. Ik dacht dat iemand vermoord werd, en wilde bijna met een zwaar voorwerp gaan kijken wat er gebeurde. De man had in ieder geval een nare droom.. en dat uren achter elkaar......

- De mooiste sterrenhemel ooit heb ik gezien in Lake Tekapo. Geen kunstverlichting, dus alle sterren laten zich zien. En dat waren er nogal wat. Geprobeerd het vast te leggen op camera, maar helaas....

- De meest memorabele lift ooit was van Whangarei naar Auckland, in de auto bij Judy en ...(hoe heet die man ook alweer), een stelletje van rond de 50 jaar. Net ingestapt gooit de vrouw de deur van de auto open en begint te kotsen alsof het leven er vanaf hangt. Wat bleek: ze had met haar vriend flink lopen feesten had dus een flinke kater. De hele tocht met zure lucht in de auto gezeten, maar wel veel lol gehad.

- Uitsmijters stellen in NZ de meest onnozele vragen, om te achterhalen of je nog nuchter genoeg bent om naar binnen te gaan. Hoe heet je, waar ben je geweest zonet, hoeveel bier heb je al gehad, wat drink je normaal gesproken, enzovoort...Op belachelijke manieren proberen ze hier het alcoholprobleem in te dammen. Zo mocht je op het festival Big Day Out pas drank bestellen als je een speciaal polsbandje haalde en kon je per keer slechts twee alcoholische drankjes pp bestellen..., maar wel elke vijf minuten opnieuw bestellen, haha.

- Veilig is het hier absoluut. Moorden worden er nauwelijks gepleegd (of het zijn al familiedrama's) en dus is het belangrijkste item op het nieuws een octopus die zich verschanst in een lege kokosnoot....

Zooo, dat was wel weer even genoeg tekst, dacht ik zo.

Tot de volgende keer allemaal. Ik ga vandaag even relaxen...

Cheers!, Pieter